نسخه مهار تجرد قطعی 

پیامد‌های تجرد قطعی گسترده و مهم است. افزایش تنهایی، کاهش نرخ باروری و ضعف نظام حمایت اجتماعی از خانواده‌ها بخشی از اثرات این پدیده به‌شمار می‌آید. برای مقابله با این مسأله، نیاز است سیاست‌ها و برنامه‌ها در سه سطح ساختاری، نهادی و فردی طراحی و اجرا شوند. در سطح ساختاری، اصلاح قوانین و مقررات برای حمایت از ازدواج و تحکیم خانواده، تسهیل دسترسی به مسکن مناسب و کاهش هزینه‌های ازدواج از جمله اقدامات ضروری است. اعطای وام‌ها و کمک‌های مالی هدفمند و توسعه برنامه‌های ملی برای تشویق فرزندآوری، مانند مرخصی والدین و حمایت مالی از خانواده‌ها، می‌تواند نقش موثری در کاهش تجرد قطعی داشته باشد.

افزون بر این ایجاد نهاد و سازمان‌هایی برای پاسخ به نیاز‌های جوانان نیز ضروری تا از این طریق آموزش مهارت‌های زندگی و ازدواج، مشاوره روانشناسی و حمایت شغلی به جوانان ارائه شود. توسعه اشتغال پایدار و افزایش امنیت شغلی جوانان به‌ویژه در گروه سنی ازدواج، همراه با حمایت از خانواده‌های دارای مشکلات اقتصادی یا اجتماعی، می‌تواند شرایط افزایش ازدواج را فراهم کند. 

در سطح فردی و فرهنگی، تقویت مهارت‌های ارتباطی، توانایی حل مسائل عاطفی و مدیریت تعارض، ترویج فرهنگ ازدواج و خانواده، افزایش آگاهی درباره پیامد‌های تجرد قطعی و آموزش مهارت‌های روانشناختی برای کاهش ترس از تعهد، از مهم‌ترین اقدامات است. این مسائل و مهارت‌ها می‌تواند افراد را قادر سازد با آمادگی و آگاهی بیشتری وارد زندگی مشترک شوند. تجربه نشان می‌دهد تنها ایجاد تمایل به ازدواج کافی نیست؛ باید موانع اقتصادی، فرهنگی و نهادی رفع شود تا افراد بتوانند تصمیم واقعی برای ازدواج بگیرند و خانواده‌ای پایدار تشکیل دهند. رویکرد توسعه باید از فردمحور به خانواده‌محور تغییر یابد تا اثرات مثبت اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آن در جامعه نمود پیدا کند و روند افزایش تجرد قطعی متوقف شود.